معنی ام وعله - جستجوی لغت در جدول جو

ام وعله(اُمْ مِ وَ لَ)

لغت نامه دهخدا

امروعه

(اُ عَ)

ارض امروعه، زمین فراخ و ارزان. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). زمین پرآب و علف. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ام شمله

(اُمْ مِ شَ لَ)

دنیا. (از لسان العرب) (المرصع) (منتهی الارب) (اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

ام یعلی

(اُمْ مِ یَعْ)

دختر علی بن ابی طالب علیه السلام از کلبیه است. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

ام ورقه

(اُمْ مِ وَ رِ قَ)

دختر عبدالله بن حارث بن عویمربن نوفل انصاری. از زنان صحابی بودو در زمان عمر (خلیفۀ دوم) غلام و کنیزک او را کشتند. رجوع به الاصابه فی تمییز الصحابه ج 8 ص 289 شود

لغت نامه دهخدا

ام عولق

(اُمْ مِ عَ لَ)

سگ ماده. (از المرصع). و رجوع به عولق شود

لغت نامه دهخدا

ابووعله

(اَ بو وَ لَ)

العجلی. از روات است. (الکنی للبخاری). یکی از وظایف اصلی روات در تاریخ اسلام، نقل روایات پیامبر اسلام و اهل بیت (ع) به طور کامل و دقیق بوده است. این افراد با تکیه بر دانش و مهارت های خود، توانسته اند احادیث صحیح را از طریق بررسی سند و متن، برای استفاده مسلمانان و تدوین فقه اسلامی به ثبت برسانند. این کار باعث جلوگیری از انتشار روایات جعلی و نادرست شد.

لغت نامه دهخدا

ام الله

(اَ / اِ مُلْ / مِلْ / مَلْ لاهِ)

مرکب از ام ادات قسم + اﷲ، لفظی است موضوع برای قسم و لغتی است در ایمن اﷲ یعنی سوگند بخدا. (از اقرب الموارد). رجوع به ایمن شود

لغت نامه دهخدا

موعله

(مَ عِ لَ)

جمع واژۀ وعل به معنی بز کوهی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به وعل شود، مؤنث وعل، یعنی بز کوهی ماده. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

امثوله

(اُ لَ)

حجت.

لغت نامه دهخدا

ام رعله

(اُمْ مِ رَ لَ)

قسم خوردن، شخصی قنیی که شوهر یائیل قاتل سیسرا بود. و او ظاهراً از طائفۀ خود عزلت گزیده زندگانی بسر همی برد و صاحب جاه و رتبه بودو ذریۀ او را حابریان گویند. (قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

ام علی

(اُمْ مِ عَ)

اسبیدباجه. (المرصع). رجوع به اسپیدباج و اسپیدبا و اسفیدباج شود

لغت نامه دهخدا

ام علی

(اُمْ مِ عَ)

تصغیرگونه ای از أدمه، بقول ابی القاسم محمود بن عمر، نام کوهی است و بقولی دیگر کوهی است بین قلهی و تقتد در حجاز. (معجم البلدان).
زن شهید اول محمد بن مکی. درگذشته به سال 786 ه. ق. و زنی فقیه و عابد و پرهیزکار بوده است. (از ریحانه الادب ج 6 ص 228)

تصغیرگونه ای از أدمه، بقول ابی القاسم محمود بن عمر، نام کوهی است و بقولی دیگر کوهی است بین قلهی و تَقْتَد در حجاز. (معجم البلدان).
زن شهید اول محمد بن مکی. درگذشته به سال 786 هَ. ق. و زنی فقیه و عابد و پرهیزکار بوده است. (از ریحانه الادب ج 6 ص 228)

لغت نامه دهخدا

ام عزه

(اُمْ مِ عِزْ زَ)

آهوی ماده. (از المرصع)

لغت نامه دهخدا

ام ولد

(اُمْ مِ وَ)

یعنی مادر فرزند، و آن کنیزی است که از مولای خود آبستن شود.

لغت نامه دهخدا

امروله

(اَ لَ / لِ)

دهی است از بخش دیواندرۀ شهرستان سنندج با 500 تن سکنه. آب آن از رودخانه و چشمه و محصول آن غلات، حبوب، لبنیات، قلمستان، میوه و توتون است و زیارتگاهی بنام نجم الدوله دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5) ، بمجاز به معنی گردیدن و اتصاف است: امسی زید ضاحکاً. (از اقرب الموارد). به این معنی واوی و از ’مسو’ است، تباهی و فتنه انگیختن میان مردم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). به این معنی مهموز اللام است، بازگشتن. (ترجمان تهذیب عادل بن علی ص 20)

لغت نامه دهخدا

امروعه

فراخسال، آبخیز (زمینی را گویند که پر آب و گیاه باشد)

فرهنگ لغت هوشیار

ام ولد

کنیزی که از صاحب خود حامله باشد

فرهنگ لغت هوشیار

ام وسته

برای ما

فرهنگ گویش مازندرانی

ام وه

برای ما

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی ام وعله - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما